Jeden z najwybitniejszych polskich w średniowieczu, arcybiskup gnieźnieński Jakub Świnka († 1314 r.) 6 stycznia 1285 r. zwołał w Łęczycy synod, ze względu na fakt, że: „(…) nieszczęścia pomnożyły się w kraju przez napływ tego narodu (tj. Niemców), albowiem naród polski jest przez nich uciskany znieważany, nękany wojnami, pozbawionych chwalebnych praw i zwyczajów ojczystych„. Wydano wówczas ustawy, które wręcz nakazały kapłanom wygłaszać kazania podczas Mszy św. w języku polskim. Kolejne synody z udziałem duchownych z całej Polski Jakub Świnka zwoływał w odstępie kilku lat: 26 października 1287 r. ponownie w Łęczycy, 14 października 1290 r. w Gnieźnie, w kwietniu 1298 r. ponownie w Gnieźnie, w maju 1306 r. w nieznanym miejscu i wreszcie w maju 1309 r. znowu w Gnieźnie (zadecydowano tutaj o stosowaniu dziesięciny swobodnej). Arcybiskup Jakub Świnka w swoich wystąpieniach podkreślał zagrożenie ze strony sąsiedniej kultury niemieckiej. Był zwolennikiem zjednoczenia państwa polskiego i dbał również o rolę Wielkopolski jako ośrodka zjednoczeniowego. Miał ogromny wpływ na politykę książąt piastowskich końca XIII i początku XIV w.
Oprac. TK