Piotr Michałowski urodził się 2 lipca 1800 r. w Krakowie w rodzinie szlacheckiej. Był wybitnym malarzem, organizatorem życia społecznego i gospodarczego. Był wszechstronnie wykształcony. Studiował nauki matematyczno-przyrodnicze, ekonomiczne i humanistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na uniwersytecie w Getyndze. W latach 1823-1830 zajmował się organizacją hutnictwa w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu w Warszawie. W tym czasie często bywał w osadzie Tomaszów Mazowiecki u swojej siostry, gdzie rysował kuźnie tomaszowskie, kowali przy pracy, fizjonomie mieszczan tomaszowskich. W Tomaszowie poznał Julię Olimpię Ostrowską (1807-1875), córkę hr. Antoniego Ostrowskiego z pierwszego małżeństwa, którą poślubił 1 lutego 1831 r. w Warszawie. Po powstaniu listopadowym, podczas którego zajmował się nadzorem produkcji broni i amunicji, wyjechał do Paryża. Tam poznał malarstwo najlepszych mistrzów hiszpańskich, flamandzkich i holenderskich; m.in. Diego Velázqueza i Fransa Halsa. Po powrocie do Polski, w 1837 r. zamieszkał w Krzyżtoporzycach. W latach 1848-1853 był prezesem Rady Administracyjnej miasta Krakowa. W 1848 r. ufundował Zakład Św. Józefa dla Osieroconych Chłopców w Krakowie, działający do 1950 r. W wolnych chwilach zajmował się malarstwem olejnym i akwarelą, tworząc wspaniałe portrety, m.in. portrety konne Napoleona, sceny batalistyczne (Bitwa pod Samosierrą) oraz wizerunki koni. Jest uznawany za głównego przedstawiciela romantyzmu w malarstwie polskim. Jego obrazami zachwycał się Pablo Picasso, kiedy odwiedził Muzeum Narodowe podczas swojego pobytu w Warszawie. Piotr Michałowski zmarł 9 czerwca 1855 r. w Krzyżtoporzycach koło Krakowa. Został pochowany na krakowskim Cmentarzu Rakowickim.
Oprac. Tomasz Kwiatek