Niezależna Gazeta Obywatelska

Wczoraj w Opolu rozegrała się z pozoru błaha scena, która jednak nie schodzi z czołówki opolskiego dodatku GaWu. Dlaczego? Ponieważ ma być dowodem na szowinizm, rasizm i tępotę Polskiego ciemnogrodu, a to przecież główny temat „szmatławca” dla Polaków.

Incydent miał miejsce na głównym opolskim deptaku gdzie, według GeWu, 10-osobowa grupa „młodych Niemców”, „chłopców w krótkich spodenkach ze skautowskimi kapeluszami”, śpiewała, uwaga, „na dwa głosy”, „ludowe czy skautowskie piosenki”.

Jaki słodki i cukierkowy opis, nic tylko się rozpłynąć. Problem jednak w tym, że „ludowe czy skautowskie piosenki” były wykonywane w niemieckim języku w marszowym tempie w mieście którego populacja w 100% doświadczyła okropieństw wojny (dla ignorantów dodam, że chodzi o przymusową „repatriację” – skutek wojny), którą wywołali „młodych Niemców” dziadkowie. Dodać należy, że wykonawcami marszowych piosenek były „blondaski w przykusych porciętach” żywo przypominający młodzieżówkę organizacji ich dziadków. Gdybym był złośliwy, to, cytując choćby redaktora Miecugowa, stwierdziłbym, patrząc na taką scenę, że, „tak zaczynał się Holocaust”.

Ale złośliwy nie będę. Wezmę w obronie jedynie starszą kobietę, którą GaWu wzięła na swój antyfaszystowski celownik.

Otóż pewna starsza pani, znów cytując GaWu, „zareagowała agresją i wezwała policję” (swoją drogą od kiedy to agresją jest wezwanie policji, dobrze, że nie wezwała kibiców Ruchu Chorzów).

Pani tej opisany przeze mnie wyżej obrazek, która przeszła wojenną gehennę, skojarzył się jednoznacznie, i miała to tego w pełni prawo!

To nie kto inny ale GaWu wciąż do znudzenia przypomina, że Polska była najtragiczniejszą ofiarą nazizmu, i robienie pewnych rzeczy, które w innych krajach są do przyjęcia (chłopcy odwiedzili już Austrię i Włochy), w Polsce po prostu nie wypada robić. Tak jest ze wznoszeniem „Salutu Rzymskiego” (GaWu ukuła nawet odstraszający epitet: „hejlowanie”), używanie swastyki (symbol mający w przedwojennej Polsce wojskowe tradycje), czy wreszcie śpiewanie niemieckich marszowych piosenek przez chłopców żywo przypominających Hitlerjugend.

Zastanawiające jest to czy Ci chłopcy w ogóle o tym pomyśleli przyjeżdżając do kraju, którego ich dziadkowie w tak barbarzyński sposób potraktowali, czy mieli chwilę refleksji, czy dziś, po całym incydencie, są w stanie przyjąć rację starszej kobiety, która zareagowała w ten, a nie inny sposób?

Czy wreszcie, podobnie bezrefleksyjnie jak na opolskim deptaku, zaśpiewaliby na deptaku w Tel-Avivie?

Nie chcę w tym miejscu „młodych Niemców” osądzać. Wątpię szczerze, że ich zamiarem była prowokacja, że byli świadomi, tego, że akurat w Polsce ich „występy” mogą być przez niektórych źle odebrane. No właśnie byli tego nieświadomi.

Sami zresztą stwierdzili, znów cytując GaWu, „(…) Przyznali, że nie mają pojęcia, dlaczego Polacy ich słownie zaatakowali.” Oni , 70 lat po najtragiczniejszej hekatombie krwi i cierpienia, „nie mają pojęcia”. Porażąjące!

„Młodzi Niemcy” są dziś nieświadomi zbrodni popełnianych przez ich przodków na Polakach, są wolni od zaszłości, przeszli swoiste katharsis oglądając choćby serial „Nasze matki, nasi ojcowie” na podstawie którego kształtują swoją wiedzę o wojnie. Niemcy celująco przeprowadzili w swoim kraju „politykę historyczną” zrzucając całą winę za okrucieństwa II Wojny Światowej, za holocaust na bezpaństwowych w gruncie rzeczy „nazistów” i obdzielając współodpowiedzialnością szereg państw Europy Środkowej, zamieszkiwanych przez konkretne narody, w tym Polaków. Narracja ta, niestety, obiega dziś całą Europę i Świat, a i w Polsce, o zgrozo, jest bez zająknięcia przyjmowana.

Jeśli więc u naszych zachodnich sąsiadów „polityka historyczna” zdała egzamin, w Polsce na odwrót, mamy „pedagogikę wstydu” nakazującą wstydzić się nam za naszą historię i przepraszać byle kogo i byle za co (vide Meksyk, Litwa). Nie zdziwią mnie więc kolejne doniesienia GaWu, tym razem w tonie triumfatorskim, że prezydent Opola Ryszard Zembaczyński przeprosił w imieniu mieszkańców Opola „młodych Niemców”, i żeby zatrzeć złe wrażenie rozegra z nimi… mecz.

Autor: Tomasz Greniuch