Niezależna Gazeta Obywatelska

Kacper Borzęcki, syn Franciszka i Marii z Gruszczyńskich, urodził się 7 stycznia 1847 r. w Pilicy. Do powstania styczniowego przystąpił jako uczeń 5 klasy gimnazjalnej. Pracował w powstańczej organizacji cywilnej w Pilicy, gdzie zajmował się ekspedycją broni i żywności oraz roznoszeniem depesz. Walczył w oddziałach A. Denisiewicza, F. Grylińskiego i Z. Chmieleńskiego. 20 października 1863 r. w dowodzonej przez Chmieleńskiego bitwie pod Oksą został ranny w bok. Aresztowano go i uwięziono w Pilicy, ale dzięki protekcji wielu osób został zwolniony i oddany pod policyjny nadzór. Zamieszkał później w Kielcach, gdzie był pracownikiem sądowym. Ożenił się z Zofią z Kossakowskich. Należał tu do utworzonego w 1916 r. „Komitetu Uczczenia Powstania Styczniowego”. Jego podpis znajduje się na wystosowanym apelu do Czcigodnych Weteranów Powstania 1863 r. w Kielcach. Po odzyskaniu niepodległości Kacper Borzęcki, po przeprowadzonym postępowaniu kwalifikacyjnym, otrzymał honorowy stopień ppor. weterana i został wprowadzony do Imiennego Wykazu Weteranów Powstań Narodowych 1831,1848 i 1863 roku. W 1930 r. otrzymał Krzyż Niepodległości z Mieczami – przyznawany „dla tych, którzy walczyli z bronią w ręku o niepodległość ojczyzny„. Często brał udział w uroczystych akademiach, gdzie deklamował wiersze o treści patriotycznej. Zmarł w szpitalu św. Aleksandra w Kielcach w 1931 r. Pochowany został na Cmentarzu Starym w Kielcach (kwartał  4A i 6A), położonym między ul. Ściegiennego oraz Kwasa. Na jego nagrobku widnieje napis: „Kacper Borzęcki, weteran z 1863 r. zm. 25 sierpnia 1931 r. przeżywszy lat 87. Pokój jego duszy”.

tk