Nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich za najlepszy artykuł
Aurelius – czyli złocisty – wiersz, nawiązujący trochę do legend arturiańskich a trochę do malarstwa bizantyńskiego – do ikon pisanych płatkami złota. Mityczne miasto jest tu synonimem całego świata, w którym wszystko działa jak powinno. Mało realna to perspektywa, wiem :) ale odrobina niepoprawnego marzycielstwa jeszcze nikomu nie zaszkodziła, prawda?:)
AURELIUS
Wiatr szarpie złote proporce mitycznych miast
Rozgwar tańców echo kroków, wiatr niesie w dal
Szczęście sprzyja tylko tym, którzy brać nie boją się
Kto nie zada ważnych pytań, tego czeka rychła śmierć.
Wierzę, że jest takie miejsce, gdzie muzykę słychać sfer
Działa rozum, bije serce, nad żebrakiem król pochyla się
Niestety tych, co chcieli by żyć w zgodzie
Nie oszczędza nigdy czas
Dlatego wiatr szarpie złote proporce m i t y c z n y c h miast
Maria
Pomarzymy trochę,Pięknie wiatr,tańce,proporce,szczęście,muzyka splątane w jedną całość w mityczne miasto. Ale gdzieś z dala… kostuchna czycha!