Nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich za najlepszy artykuł
34. Dlaczego prawo miałoby ingerować w prywatną sprawę kobiety?
W wyroku, jaki zapadł w roku 1973 w skomplikowanej sprawie Roe przeciwko Wade, legalizującym przerywanie ciąży na żądanie, Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych oparł się na tak zwanym prawie do ochrony życia prywatnego, które w niejasny sposób zapisane jest w konstytucji amerykańskiej.
Jednak to, co dzieje się w intymności macicy – rozwój istoty ludzkiej – powinno mieć prawo do pełnej ochrony prawnej. Taka interwencja zatem w łonie matki jest zabójstwem dziecka poczętego. Intymność łona matki nie powinna dawać licencji na zabijanie w jego wnętrzu, tak samo jak intymność domu nie może sankcjonować masakry wewnątrz jego murów.
Przykładem tutaj są strażacy i inne służby ratownicze, które naruszają, w całkowitej zgodności z prawem, własność prywatną po to, by uratować życie osób, znajdujących się w swoich domach, nawet wówczas, gdy wyłamują drzwi płonących budynków, żeby uratować życie osób w nich zamkniętych.
35. Jeżeli przerywanie ciąży jest sprzeczne z czyimiś przekonaniami moralnymi lub wiarą, nie musi on wcale poddawać się temu zabiegowi. Ale dlaczego prawo miałoby narzucać jakąś moralność osobistej decyzji innych osób?
Decyzja pozostaje osobistą tylko w tych granicach, w których ma związek z wyłącznymi interesami i prawami osoby podejmującej tę decyzję. Począwszy jednak od chwili, w której dotyczy to wyłącznych interesów i praw innych osób, decyzja ta przestaje być osobista, a staje się decyzją „przeniesioną”. Nikt nie może przenieść prawa, którego nie posiada. Podobnie, jak nikt nie może delegować na inną osobę prawa do życia. Życie należy wyłącznie do jego Stwórcy – i to On może je darować lub odebrać.
Tak samo, jak absurdem byłoby tolerowanie nadużyć seksualnych w stosunku do dzieci, dokonywanych przez ich rodziców, pod pretekstem, że chodzi o sprawę osobistą. Zatem absurdalne jest „przyznawanie” kobiecie prawa do zabijania własnego dziecka, znajdującego się w jej łonie.
W istocie, przerywanie ciąży jest nadużyciem w stosunku do własnego dziecka. Odebrać komuś życie w imię własnego życia prywatnego to zachwianie fundamentami samej istoty życia prywatnego: godności życia człowieka, stworzonego na obraz i podobieństwo Boga. Przerwanie ciąży, zmasakrowanie niewinnego, poczętego dziecka nie jest prywatnym wyborem, lecz prywatną zbrodnią, która woła do Boga i ludzi o sprawiedliwość.
Za: „50 pytań i odpowiedzi o aborcji”, Rozdział III —Przerywanie ciąży: prawo
Wydawca: Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi – PCh24.pl
Sprzeciwiasz się temu. Dołącz do uczestników Marszu dla Życia i Rodziny
Dziecko od poczęcia jest człowiekiem i nie wolno ingerować w Jego rozwój ani matce,ani ojcu ani lekarzowi, Faktem jest,że płeć męska nie liczy się ze skutkami ,bo jest nie wychowywana do odpowiedzialnych decyzji,Może, obok walki o lekcję historii należałoby powalczyć też o lekcje dobrego wychowania chłopaków w relacjach z dziewczynkami.?
W DNIU MATKI wszystkie Mamy są dumne,że miały ten dar poczęcia i urodzenia dziecka – należą im się podziękowania ….i …RÓŻE !!!!